O Camiño Inglés, unha ruta pola cociña galega

A diversidade de recursos que nos ofrece o Camiño Inglés, xa sexa partindo de Ferrol ou nas unicamente tres etapas que separan A Coruña da cidade do Apóstolo, é tan abundante que nos atreveríamos a dicir desde o punto de vista gastronómico que poderiamos tomar «a cada paso un bocado diferente». Pero cos pés no chan, o que é certo é que en cada cidade pola que pasa esta interesante viaxe hai un produto típico representativo dela.

A influencia atlántica e a calidade das materias primas son dúas constantes que percibiremos ao longo do percorrido. Tamén nos acompañarán tres produtos, o polbo á feira, a empanada e o caldo galego, básicos no libro de cociña tradicional. Estes tres pratos que imos atopar en practicamente todas as etapas, complementaranse con outros máis característicos do concello onde nos atopamos.

¿A CORUÑA OU FERROL?

Non importa de onde partamos, inevitablemente nos atoparemos no Hospital de Bruma, o punto dende o que as dúas orixes comparten a mesma ruta. Pero ao primeiro, uns pasos despois de comezar o percorrido, tanto na capital herculina como na cidade departamental, atoparemos as súas respectivas prazas de abastos, desviándonos só uns metros: a Eusebio da Guarda e a Magdalena respectivamente. Botando unha ollada a estes mercados, teremos unha fotografía dos produtos que iremos atopando a medida que avanzamos. Se partimos da ruta máis curta, cando saímos da ría do Burgo estamos a despedirnos da costa, da que poderemos disfrutar co peixe e marisco que nos ofrece, nas animadas rúas dos viños da Coruña.

Entrando nos bosques de Cambre, se é outono gozaremos da súa abundancia de cogomelos, aos que dedican unha feira anual. A nosa seguinte parada será Carral, despois de ver ríos, hórreos e muíños que indican que estamos diante da capital do pan, onde podemos recargar as pilas, xa que atoparemos panaderías no camiño. Isto daranos o impulso de poder subir á reunión cos que saen de Ferrol, entrando nun exuberante castiñeiro. Se partimos de Ferrol, non debemos marchar sen gozar das súas famosas ameixas da ría, e máis se van acompañadas dalgúns pementos do Couto non picantes e pan de Neda, escollidos polas antigas casas reais e ao que todos os anos fan unha festa. Sen saír da costa, atopámonos en Pontedeume, onde podemos degustar as sardiñas lañadas e rematar coa súa famosa proia, unha especie de biscoito con améndoas. Unha vez que entramos nas Terras do Mandeo, reserva da Biosfera e patrimonio natural pola Unesco, atoparemos hortas ben coidadas onde medran repolos, chícharos e a cebola chata típica de Miño, á que dedican unha estupenda festa o primeiro domingo de agosto.

Continuando por Paderne e seguindo o curso da ría, os viñedos anunciarán a nosa chegada a Betanzos, onde teremos que facer unha parada para degustar a súa famosa tortilla pouco callada cos viños da variedade Dona Branca, autóctotona da zona. Despois de gozar do campo das Terras do Mandeo, comezaremos a subida cara ao encontro dos camiños, pero non antes de dar un último adeus ás rías que deixamos atrás nunha fermosa imaxe.

MELLOR XUNTOS

En canto se xuntan as estradas, está a Casa Graña, onde sempre hai caldo galego. E non é de estrañar, porque na comarca de Ordes veremos campos de coidados grelos e patacas con I.X.P. necesario para facer esta receita tradicional que sobre todo en inverno reconforta aos peregrinos. Por certo, cando saiamos de Ordes pasaremos por un túnel de loureiro e explicarémosnos por que é o aroma que non falta no receitario galego, especialmente en caldeiradas de peixe e mariscos. Chegamos a Oroso e cando cruzamos o río Tambre recordaremos as súas troitas, e a festa que lle dedican cada maio. Pero tamén o Tambre advírtenos de que chegamos a Santiago de Compostela, o noso destino, onde ademais de atopar nos seus numerosos bares, tabernas e restaurantes un resumo da gastronomía dos diferentes Camiños, teremos que poñer o broche final ao noso, O Camiño Ingés, tendo de sobremesa unha torta de Santiago.

---

---