Patrocinado por

Noelia e Jan: «Levamos dez anos facendo xuntos o Camiño»

Ana Abelenda Vázquez
Ana Abelenda

VEN A GALICIA

ALBERTO LÓPEZ

Levan camiñando desde fai anos porque esta é a súa vía de escape. Ela naceu un 25 de xullo e el di que xuntos forman un só peregrino. Así é esta parella atopa o sentido da súa vida nos roteiros 

26 jul 2021 . Actualizado a las 13:28 h.

 Percorreron xuntos «os sete fantásticos» (O Camiño Portugués, o Inglés, o Francés, o do Norte, o Primitivo, o Sanabrés e a Vía da Prata). «Neles atopas unha chave máxica que che fai descubrir o que levas dentro. Atópaste a ti mesmo transcendendo a túa vida diaria», sinala Noelia, que di que o importante, se é a túa primeira vez, é preparar os pés, levar un bo calzado, unha mochila mínima e forza de vontade. Ningún dos dous sabe cantos quilómetros leva xa ao lombo destino a Compostela. «Hai anos que non deixamos de camiñar. Cantos máis días, mellor. Para nós é unha vía de escape», sinala a creadora, xunto a Jan, do blog Woman to Santiago, que contaxia na Web a súa paixón peregrina, sobre todo a mulleres.

Noelia: «Nacín un 25 de xullo, a miña nai di que me tiñan que ter posto santiaguiña»

«Nacín un 25 de xullo e a miña nai dime que me tiñan que ter posto Santiaguiña», conta esta madrileña que coñeceu a Jan (el naceu en Navarra e defínese como nómade) fóra do Camiño. O primeiro que fixeron xuntos foi o Primitivo, que percorreron desde Lugo, só cinco días a primeira vez. Pero desde entón non houbo maneira de parar.

«Somos unha parella, pero formamos un só peregrino», asegura Jan.

O roteiro máis longo que fixeron foi o Camiño do Norte, desde a fronteira con Francia ata Fisterra, dos máis antigos que existen. A infraestrutura é o que máis distingue, apuntan, uns camiños doutros. «Claro que os camiños son diferentes, porque España é diferente segundo en que comunidade ou rexión esteas. Esa é a riqueza! A hospitalidade reina sobre todo no Camiño Primitivo e no de Inverno, e nalgúns tramos do Camiño Francés, é como nos tempos da Idade Media, cando ao peregrino lle daban catro cosas fundamentais: auga, lume, pan e sal (para as feridas)», di Jan.

Un Camiño moi especial foi «o primeiro que fixemos cos nosos fillos, un tramo entre Triacastela e Sarria nunha fin de semana —lembra vivamente Noelia—. Fomos á aventura e chegamos a un albergue en Barbadelo. Foi coma se chegase á casa da miña nai... Algo marabilloso, inexplicable. Cada un durmiu co seu fillo, porque só quedaban habitacións separadas. Foi chegar e sentirnos en familia, na casa. Esa é a maxia do Camiño, iso é o que fai que te enganches unha e outra vez».

View this post on Instagram

A post shared by Woman To Santiago (@womantosantiago)