A ilusión do primeiro Camiño: «Fixémolo como un reencontro entre amigos»

Estudaron xuntos en Londres, onde se coñeceron nunha residencia, pero a vida levounos por camiños diferentes... Ata que o Camiño os uniu de novo. «Organicei a viaxe para o meu grupo de amigos, como reencontro. O certo é que eu quería facelo desde hai moito tempo por motivos espirituais e, como eles tamén son católicos e levabamos uns meses sen vernos, decidimos ir todos xuntos», conta María Barbadán, unha moza madrileña de 21 anos.

As gañas de verse eran tantas que, ao grupo de oito mozos de diferentes países que saíu de Porto para facer o Camiño Portugués, se lles uniu un noveno integrante en Pontevedra. Non lle deron a compostela porque non percorreu os 100 quilómetros, pero o seu obxectivo era estar cos seus amigos.

«Foi moi boa experiencia porque, aínda que en moitas viaxes de grupo poden xerarse tensións polos diferentes intereses que hai, esta vez cando alguén mostraba os seus defectos tomábamolo con humor», conta María, que destaca o valor da amizade e do esforzo que se atopou na aventura.

Para Tancrede, un mozo francés de 24 anos, tamén era a primeira vez: «Fixo máis calor do que esperaba e tiven bastante dor de pés, pero foi xenial chegar aos albergues, ver o bo ambiente e ter a tarde libre para facer o que quixésemos. Cada noite era diferente». O que máis lle chamou a atención foron as vistas, a xente, os animais e o camiño espiritual, engade. Dorothy, unha moza inglesa de 22 anos que tamén se estreou nisto de seguir frechas amarelas, sinala que a experiencia «está moi ben para estar cos amigos».

Os tres peregrinos recoñecen que ao principio lles resultou máis canso do que esperaban, sobre todo pola vaga de calor que os pillou de cheo, pero xa tiñan gañas de repetir antes de acabar. «Aínda que sexa a miña primeira vez, non me podería cansar de facer o Camiño», sentencia María.

---

---